Definition and meaning of China

Zie China (doorverwijspagina) voor andere betekenissen van China.

  De Chinese Muur

China is de benaming voor een groot cultuurgebied met een zeer lange geschiedenis, een oude beschaving en een staat in Oost-Azië.

Sinds de Chinese Burgeroorlog bestaat China uit twee verschillende republieken:

• Volksrepubliek China (gewoonlijk China genoemd) omvat het vasteland van China en de speciale bestuurlijke regio's Hongkong en Macau. In 1950 werd Tibet door de Volksrepubliek China geannexeerd en in 1997 en 1999 werden respectievelijk de voormalige Britse kolonie Hongkong en de voormalige Portugese kolonie Macau als speciale bestuurlijke regio bij de Volksrepubliek China gevoegd.
• Republiek China (gewoonlijk Taiwan genoemd) is de voortzetting van de republiek die voor de Chinese Burgeroorlog een groot deel van het Chinese vasteland besloeg, maar nu nog slechts bestaat uit het eiland Taiwan en enkele kleinere eilanden, waaronder de Pescadores en verder ook nog de Matsu-archipel en Quemoy (inclusief Wuciou) die beide vlak voor de kust van de Volksrepubliek liggen.

Naam

De naam China is afgeleid van Qin (spreek uit:Tsjin), de naam van één van de staten die China vormden. Qin lag in het westen van China en onderwierp de overige Chinese staten waarna de Qin-dynastie werd gesticht in 221 v.Chr., de eerste Chinese dynastie waarin een keizer werd benoemd.

De Chinezen zelf hanteerden als officiële naam: Keizerrijk van de Grote naam-van-de-dynastie, bijvoorbeeld: Keizerrijk van de Grote Ming. De dagelijkse naam was en is voor Chinezen Zhōngguó (Traditioneel Chinees: 中國, Vereenvoudigd Chinees: 中国). De officiële Chinese namen van de Volksrepubliek China en van de Republiek China (Taiwan) bevatten niet het karakter voor Qin, maar de karakters voor Zhōngguó. Het eerste deel van Zhōngguó betekent midden of centrum, het tweede deel betekent land of staat. Dit kan verwijzen naar het centrum van beschaving, zoals China zichzelf zag of naar het middelpunt van het land, te weten het gebied met de stad van de keizer. Wie de hoofdstad beheerste, belichaamde de centrale macht in China.

Geschiedenis

  Dr. Sun Yat-sen, de grondlegger van het moderne China

Zie Geschiedenis van China voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

China is een van de vroegste centra van beschaving en wordt vrij vroeg in de wereldgeschiedenis een groot verenigd land met een geavanceerde cultuur op het vlak van kunst en wetenschap.

Er zijn aparte artikelen over verschillende periodes in de Chinese geschiedenis:

• de Volksrepubliek China (1949-heden);
• Kwomintang-China tussen 1928 en 1949, wordt China ook wel aangeduid als Nationalistisch China of Kwomintang-China;
• Republiek China (1911-1928)
• de Republiek China (1912-heden), sinds 1949 voortgezet op Taiwan;
• het Chinees Keizerrijk (221 v.Chr.-1912);
• de Chinese oudheid;
• prehistorisch China: Prehistorie in China;

Geografie

  Satellietfoto van het geografische gebied China, waarin met gele lijnen de grenzen staan aangegeven van de huidige Volksrepubliek China

China kan zowel op politiek-historische als op fysisch-geografische gronden worden ingedeeld in een aantal verschillende gebieden. Het 'traditionele China' beslaat grofweg het Zuidoosten en midden van het vasteland van China en is de bakermat van de Chinese cultuur. Fysisch geografisch zijn hierbinnen drie belangrijke gebieden te onderscheiden:

• Chinees laagland
• Noord-Chinees bergland
• Zuid-Chinees bergland

Naast dit kerngebied bestaat het huidige China uit een aantal andere gebieden, die zich kenmerken door een eigen geschiedenis en vaak ook door verschillen in taal en cultuur met de rest van China:

• Taiwan
• Hongkong
• Macau
• Tibet
• Sinkiang
• Binnen-Mongolië

Tibet was voor de Qing-dynastie (1644-1912) en tijdens de burgeroorlog een onafhankelijk koninkrijk, terwijl Taiwan zich in 1949 de facto afscheidde van de rest van China. Mantsjoerije kende een pre-oorlogse Japanse bezetting dan de rest van China en Hongkong en Macau zijn een eeuw lang(18de - 19de eeuw) door Europeanen gekoloniseerd. Tenslotte hebben de oorspronkelijke bewoners van Sinkiang meer taalkundige en culturele verwantschap met de Kazachen dan de Chinezen; terwijl de historische en culturele verwantschap tussen het autonome Binnen-Mongolië en de onafhankelijke republiek Mongolië al uit de naam blijkt.

Bestuurlijk is China ingedeeld in 27 provincies en 7 regio's. Hoewel het centraal gezag vanuit Beijing in theorie strak is, genieten de provincies toch aanzienlijke autonomie in de wijze waarop ze de richtlijnen van Beijing uitvoeren.

Cultuur

Zie Chinese cultuur voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De term Chinese cultuur heeft betrekking op een veelheid aan tradities en religieuze gebruiken zoals deze in alle uithoeken van China gedurende de geschiedenis van China hebben bestaan en nog steeds bestaan. Het uitgestrekte land kent een grote verscheidenheid aan culturen en volkeren, zowel in het verleden als in het heden. De grootste etnische groep - met een grote onderlinge verscheidenheid - zijn de Han-Chinezen. China kent echter veel minderheidsvolken, waaronder Mongolen, Oeigoeren en Tibetanen.

Religie

Zie ook boeddhisme in China, islam in China en katholicisme in China

In China hebben zich van oudsher de volgende religies en filosofieën ontwikkeld c.q. gevestigd:

• Voorouderverering
• Taoïsme
• Confucianisme
• Boeddhisme
• Islam

De traditionele Chinese godsdienst is in feite een mengeling van de eerste vier hierboven genoemde tradities. Daarnaast kent China ook belijders van het christendom.

Taal

In China worden verschillende talen gesproken. Hoewel zij vaak worden samengevat onder de noemer Chinees vormen zij taalkundig gezien aparte talen, die onderling niet worden begrepen. Uit politieke of culturele overwegingen vermijdt men echter de term 'talen' en wordt het begrip fangyan (方言, letterlijk streektaal) vertaald met dialecten. De officiële taal in zowel de Volksrepubliek als op Taiwan, maar ook in Singapore is het Standaardmandarijn. In en rond Hongkong is de omgangstaal het Standaardkantonees, dat zowel in gesproken als geschreven vorm voorkomt. Rond Shanghai spreekt men Sjanghainees, dat zich niet heeft ontwikkeld tot een standaard. Veel etnische minderheden spreken naast een Chinese taal ook hun eigen taal.

Bevolking

China heeft verschillende nationaliteiten, 94% van de bevolking zijn Han-Chinezen. Het jaar 206 v.Chr. wordt verondersteld het beginjaar van Han-dynastie te zijn. Daarnaast heeft China nog enkele etnische minderheden (2% van de totale Chinese bevolking). Het grootste gedeelte leeft in het noord- en zuidwesten van China. De grootste minderheid, de Uyguren, bevindt zich in Xinjiang, met name ten zuiden van de Hemelse Bergen (Tian Shan), in de steden en op de landbouwgronden van de oases in het Tarimbekken.

Zie ook

• China (Kagoshima), een Japanse gemeente
• China van A tot Z
• Hongkong van A tot Z
• Macau van A tot Z
• Taiwan van A tot Z
• Categorie:China: de ingang voor alle artikelen over China via het categoriesysteem
• Portaal:China

Zie de categorie China van Wikimedia Commons voor meer mediabestanden.

35°00′N 105°00′E